Annie M.G. Schmidt, die de meesten onder ons kennen van de kinderverhalen “Pluk van de Petteflet” en “Jip en Janneke”, schreef in de jaren 50 een reeks van 76 gedichten over het fictief en sprekend schaap Veronica. De gedichten, grappig en licht van toon, werden allemaal in dezelfde vaste vorm geschreven. Ze vertellen de vrolijke avonturen van juffrouw schaap Veronica, de dames Groen en hun huisvriend de dominee. Hier lezen jullie zo’n gedicht:
“Kom, zei het schaap Veronica, ik ga eens op visite,
ik ga eens op visite bij de oude dames Groen;
die zitten 's morgens vroeg al zo gezellig in de suite.
Kom, zei het schaap Veronica, dat zal ik maar eens doen.
Kijk, zei het schaap Veronica: een beetje briljantine
dat doe ik op mijn krulletjes, zo iets dat kan nooit kwaad,
en nu nog gauw mijn sokjes aan, het is al over tienen.
Kijk, zei het schaap Veronica, zo kan ik wel op straat.
Zo ging het schaap Veronica gezellig op visite,
ze liep het Lindelaantje door, ze drukte op de bel,
de dominee deed open en hij liet haar in de suite,
daar zaten dan de dames Groen en zeiden: Wel, wel, wel!
Daar is het schaap Veronica, het schaap met zwarte voeten.
Hoe maakt u het, Veronica, kent u de dominee?
Ach, zei het schaap Veronica, 'k ben blij u te ontmoeten.
Wel, zeiden toen de dames Groen, zal 't koffie zijn, of thee?
Nou, zei het schaap Veronica, graag thee met een beschuitje,
zo'n lekker Haags beschuitje, permitteert u dat ik sop?
Het weer is niet je dat, he? Ieder ogenblik een buitje.
Kom, zei het schaap Veronica, nu stap ik weer eens op.
Dag dominee, tot ziens maar weer, dag lieve dames Groen!
Dag juffrouw schaap Veronica, zeiden de dames toen.”